Her işi bitirmiş gibi bugüne kadar yapılmayan bazı işleri kendim yapmaya soyundum. Aslında bu işler benim yapabilme sınırlarımın ötesinde çünkü bilmiyorum nasıl yapılır. Ama birilerinin yapması gerekli. Oturdum bende kod yazmak nasıl olur onlarla ilgileniyorum. Tabiki bir işi tam olarak bilmeden yapmaya kalkınca başkalarının 15 dakikada yapacağı işler için ben saatlerce uğraşıyrorum.
Burda gene aklıma yine aynı şey geliyor : “Paranın gözü kör olsun” . Aklımda tonla proje var, yapılabilecek tonla konu Ama elim kolum bağlı. Bu bağlılık beni anormal bir strese sokuyor. Halbuki kafamdaki konuları yönlendirebileceğim ve koordinasyonu benim yapacağım bir ekibim olsa neler olacak neler diyorum. Belki bu da kendimi kandırmanın diğer bir yolu. Hem ekip sahibi olmak herkesin hayali. Olsun bende hayal edeyim ne çıkar 🙂
Bir taraftan etrafımı izliyor ve nasıl desem çobanlık mesleğini zorla icra edebilecek insanların çok farklı konumlarda bulunduğunu görüyorum.Ya benim hayata yaklaşımım yanlış yada ben, kendimi sandığımının ötesinde beceriksiz bir adamım. Kafamı kurcalar durur bu sorular.
Bir yerlerde bir yalnış yapıyorum. Ama nerde henüz bulamadım. Son günlerde aldığım ölüm haberleri bana “Lezzetleri yok eden Ölümü” yeniden hatırlatıyor, çoğunlukla aklımdan çıkmasada.
Bakınca basit anlamak bu hayatı, bir rüzgar bir dalga almış bizleri gidiyor. Yön vermeye çalışsakta aslında bir yön verebildiğimiz yok. En son noktalardan geriye doğru bakınca savrulduğumuzu anlıyoruz. Bence bu savrulmanın içinde Einstein bile var 🙂 Herkes kendi payına düşeni yaşıyor. Sadece biz bilmiyoruz. Oturmakda olmaz çalışacağız…
Yaş ilerlemeye devam ettikce, günlerim geçtikce daha farklı bakmaya başladım. Daha karamsar, bu da bir çıkmaz sokak. Herşeyin bir çözümü vardır herhalde. Bir gün bizi götüren dalgadan daha büyük bir dalga alır bizi umduğumuz yerlere sürükler belki.
Bu dünyadaki hayalleri gerçekleştirmek zor. Ama diğer dünyamızla ilgili çalışmalarımızı yapmak kolay. Hiçbir ön şarta gerek yok, sadece sevmek ve gerekenleri yapmak, sabretmek var belli bir terminoloji içerisinde. Esas mutluluk getirecek şey de o zaten. Şeytanlarımızdan kurtulup o yola girebilirsek dalgalar, rüzgarlar yada her ne olursa olsun bizi ilgilendirmeyecek artık.
Tam bir blog yazısı oldu buda başı ayrı sonu ayrı. Ama karar aldım artık; çok yorgunum, sonra yazarım, başım ağrıyor gibi sözler yazmayacağım kendimi dünyaya açtığımı sandığım bu sayfada. Kİmin umrundaki milyarlarca insanın arasında benim sıkıntılarım. Herkes kendi yolunda, herkes uykusunda, diğer yarımküredekiler kimbilir ne haldeler….Ben ne yapıyorum. Tanıyorum kendimi yazdıklarımda….
Koca bir hiç bile olsa….
Berkant.
