Sokaklar? a?l?yarak ar??nl?yor,
Karanl?klar?n içinde,
Belki bir neden a?l?yorsun sorusu bekliyor,
Simitçi çocuk…
Ne ben soraca??m ona
Ne de ba?kas?, Neden a?l?yorsun diye,
Hatta birazdan dönüp kö?edeki a?ac?n yan?ndan kaybolacaks?n,
Kaybetmeyecek gibi heybetli duran,
Karanl?klar? gündüzleri gölyeleyen, O heybetli ç?nar?n…
Sonra sen a?layacaks?n bir müddet daha,
Gözya?? p?narlar?nda ya?lar azalana dek..
Yeniden sabah olacak sana belki,
Alacak nefeslerin varsa…
Sonra yeniden ba??racak o simitçi çocuk…
Sabahlar? y?rtarak,
Nefisleri kabartan kokusunu yayacak sokalara yeniden..
Ben a?layaca??m.
Sabah beraber yedi?imiz o simitlerin kokusunu,
Yeniden alabilmeyi umarak,
Sonra bende kö?eyi dönüp yürüyece?im, Arkama bakmadan.
Bakamadan,
Bir ?ans daha verilmemi?, balta darbeleri ile yokedilirken,
Elleri kollar? ba?l?,
Gölgeleyen ç?nar a?açlar? gibi her türlü ümitsizli?i,
Sonra devrilece?im belki,
Belki yeniden sürgün verece?im, kökleri sa?lam ç?nar a?açlar? gibi ,
Her yeni sevdaya yeniden ba?layabilen…
Simitçi çocuklar?n?n gözya?lar?yla sulanm??…
Kimse sormadan yava? yava? büyüyen…
Berkant. Ankara 22/07/2007 03:43
